इस्लामाबाद— पाकिस्तानमा प्रायः लोकतन्त्रको स्तम्भ भनिने पत्रकारिता पेशा खतरामा परेको छ, जहाँ पत्रकार, पत्रकार र सञ्चार संस्थाहरूले आफ्नो पेशाको आन्तरिक सुरक्षा खतराहरूको सामना गरिरहेको इन्स्टिच्युट फर एप्लाइड जियोपोलिटिक्स स्टडीजले लेखक ओलिभर गिलार्डलाई उद्धृत गर्दै उल्लेख गरेको छ।

एप्लाइड जियोपोलिटिक्स स्टडीजको संस्थान सामान्य चासोको थिंक ट्याङ्क हो, जसको उद्देश्य अन्तर्राष्ट्रिय र रणनीतिक सम्बन्ध र समकालीन कूटनीतिक र भूराजनीतिक मुद्दाहरूको अध्ययन गर्ने गर्दछ ।

अध्ययनले भ्रष्टाचार, मानवअधिकार उल्लङ्घन र राजनीतिक दमन जस्ता गम्भीर मुद्दाहरूको कभरेजलाई कम गर्दै डर—प्रेरित आत्म—सेन्सरशिपको संस्कृति जरा गाडेको उल्लेख गरेको छ।

पाकिस्तानमा पत्रकारमाथि भएको पछिल्लो दमनका उदाहरण वरिष्ठ रिपोर्टर जान मुहम्मद महर र घुमान असगर खाँदको हत्या भएको एप्लाइड जियोपोलिटिक्स स्टडीज संस्थानले उल्लेख गरेको छ।

सोमालिया र बर्मा जस्तै पत्रकारहरूका लागि सबैभन्दा घातक स्थानहरूमा पाकिस्तानको सूचीले राजनीतिज्ञहरू, आतंककारी समूहहरू, प्रभावशाली व्यक्तित्वहरू र राज्य निकायहरूबाट हुने विभिन्न खतराहरूलाई उजागर गरेको छ। केन्यामा भएको अर्शद शरीफको हत्यामा पछि निर्वासित पत्रकारहरू पनि सुरक्षित छैनन्।

राज्य—नियन्त्रित नियमहरूले मिडियाको स्वतन्त्रतालाई रोक्छ, जबकि अपर्याप्त समाधानको साथ आक्रमणहरू वार्षिक रूपमा बढिरहेको फ्रान्समा आधारित थिंक ट्याङ्कले उल्लेख गरेको छ,। द्वन्द्व क्षेत्रहरूले पत्रकारहरूको जोखिम बढाउँछ, जसमा इस्लामाबाद, पञ्जाब र सिन्ध सबैभन्दा जोखिमपूर्ण क्षेत्रहरू हुन्। पाकिस्तानको प्रेस स्वतन्त्रता दमनका कारण पत्रकारहरूको काममा बाधा पुर्‍याएको छ भने मिडियाको भूमिकाको बारेमा उदासीनता र गलत धारणाका कारण आक्रमणकारीहरूका लागि दण्डहीनता कायम छ।

इस्लामिक देशमा पत्रकार, र मिडिया प्रतिष्ठानका लागि प्रतिकूल वातावरण रहेको थिंक ट्याङ्कले जनाएको छ । अगस्ट १२ मा, सिन्धी समाचार च्यानलका वरिष्ठ रिपोर्टर जान मुहम्मद महर सिन्धको सुक्कर जिल्लामा अज्ञात आक्रमणकारीहरूले गरेको घातक सशस्त्र आक्रमणको शिकार भए। दुःखको कुरा, महरलाई कारमा बस्दा उनको कार्यालय नजिकै निशाना बनाइएको थियो ।

यस घटना अघि, अगस्त ७ मा, अर्को रिपोर्टर, घुमान असगर खाँदले खैरपुर जिल्लामा यस्तै नियति भोगे ।

खाँदलाई नौ गोली लागेको समाचारमा जनाइएको छ । प्रतिवेदनमा भनिएको छ कि धेरै पत्रकारहरू यस भयानक उत्पीडनको शिकार भएका छन्। पाकिस्तानमा आलोचनात्मक दृष्टिकोण भएका पत्रकारहरूसँग प्रायः देश छाड्नु बाहेक अर्को विकल्प हुँदैन, र यो अक्सर मानिन्छ कि निर्वासन रोज्नेहरू सुरक्षित आश्रयमा छन्। यद्यपि, परिस्थितिहरूले कहिलेकाहीं तिनीहरूलाई कमजोर अवस्थामा राख्छ।

केन्यामा सरिफको हत्या भएपछि पाकिस्तानी सरकारले दावी गरे अनुसार, पाकिस्तान भित्र रचिएको षड्यन्त्रको परिणाम थियो।

मे २०२२ र मार्च २०२३ को बीचमा, पाकिस्तानले पत्रकार, मिडिया पेशेवरहरू, र मिडिया संस्थाहरूमाथि १४० धम्की र हमला भएका छन्।